Legenden en Romances van Spanje
De Cid neemt afscheid van zijn vrouw.
Voorwoord.
Sedert de dagen van Southey heeft de Spaanscheromantische literatuur niet die belangstelling van Engelsche schrijversen kritiek genoten, waarop zij ongetwijfeld aanspraak heeft. In geenenkel land van Europa heeft het zaad van de Romantiek zóógemakkelijk wortel geschoten, of is het tot zulk een weelderigen bloeigekomen als in Spanje, waar de geaardheid van het volk nog duidelijkerte voorschijn trad uit de ridderverhalen, dan dit het geval was inFrankrijk of Engeland. Denken wij bij het begrip Ridderlijkheid niet het eerst aan Spanje, aanzijn eeuwenlangen strijd tegen de heidensche overweldigers van Europa,aan zijn gevoel voor persoonlijke en nationale eer? Denken wij niet aanden Cid Campeador, aan Gayferos en Gonzalvo de Cordova, reusachtigegeharnaste schimmen, een pantheon van helden, ver uitstekende bovenalles, wat de oorlogslegenden van andere landen ons te aanschouwengeven. Het heldendicht van Koning Arthur, de Fransche chansons degestes, zijn bijna evenzeer uitvloeisels van volksoverleveringen alsvan de verbeelding der zangers, die er het eerst een letterkundigenvorm aan gaven. Maar bij de Spaansche romances speelt de folklore eenonbeteekenende rol, en de ridderlijke verdichtsels zijn òfgebaseerd op geschiedkundige gebeurtenissen òf zij zijnvoortbrengselen van die schitterende en sprankelende fantasie, diealles kenmerkt, wat dit Schiereiland aan literatuur heeftvoortgebracht.
Ik heb meer plaats gegeven aan die verhalen, die het verbandbewijzen tusschen de Fransche chansons degestes en de Spaansche cantares degesta, dan de meesten mijner voorgangers hebben gedaan, die overCastiliaansche romantiek schreven. Behalve Fitzmaurice Kelly, debegaafde schrijver over Spaansche letterkunde, is mij geen enkelEngelsch schrijver bekend, die aan dit belangrijke onderwerp zijnaandacht heeft gewijd. Mijn