Produced by Sophia Canoni
Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic.The spelling of the book has not been changed otherwise. Some correctionshave been included in [], while bold words have been included in &&.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό.Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει. Μερικές διορθώσεις,περικλείονται σε [], ενώ μερικές λέξεις με τονισμένους χαρακτήρες σε &&.
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ βασιλιάς
ΑΝΗΛΙΑΓΟΣ υιός του
ΓΡΥΛΛΟΣ ακόλουθος τον Τρίκαρδου
ΘΥΡΣΗΣ ακόλουθος του Ανήλιαγου
ΠΡΟΧΟΡΟΣ
ΚΥΡΑ - ΡΗΝΗ πυργοδέσποινα
ΜΑΡΓΑΡΩΝΑ εμπιστευμένη της
Η ΜΟΙΡΑ
ΜΗΝΑΣ γέρων χωρικός
ΔΟΜΝΑ σύζυγός του
ΦΛΩΡΟΣ νέος χωρικός
ΧΡΥΣΑΝΘΩ χωρική
ΒΑΓΙΕΣ της κυρά - Ρήνης
ΔΥΟ ΙΠΠΟΤΑI
ΔΥΟ ΦΡΟΥΡΟΙ
ΧΩΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΚΑI
(Δάσος παρά τον πύργον της κυρά - Ρήνης. Εσπέρα).
(Ο Μηνάς και ο Φλώρος κρατούν έκαστος δρέπανον.
Η Δόμνα κάθηται επί δέματος ξύλων).
ΜΗΝΑΣ
Σαν το μολύβι ασήκωτα τα δυο μου χέρα απόψε.
Με συνεπήρε ο κάματος.
ΦΛΩΡΟΣ
Ε! με το κόψε - κόψε
και το δρεπάνι το τραχύ κι αυτό στομώνει.
ΜΗΝΑΣ
Αλήθεια.
Θέριζα και μου φούσκωνε τα γέρικα τα στήθια
η ανάσα.
ΦΛΩΡΟΣ
Τα γεράματα δεν έρχονται μονάχα.
ΜΗΝΑΣ
Μη δεν το βλέπω, Φλώρε μου; Ας ήταν πάλι νάχα
τα εικοσιπέντε χρόνια μου! Πόσο τα λαχταρούσα
εκεί που αγκομαχούσα εγώ, σκυμμένος, και θωρούσα
τους νειους, που δρεπανίζοντας άνοιγαν μονοπάτια
κ' έστρεφαν και ξανάστρεφαν τα φλογερά τους μάτια
με πόθο στης ωμορφονιές.
ΦΛΩΡΟΣ
Πάντα η Aγάπ' είν' ίδια,
πάντ' απ' τα μάτια πιάνεται κι αρχίζει με παιχνίδια
για να τελειώση στους καϋμούς της ζήλειας. Σώπα, γέρο,
είν' η κοπέλλες άκαρδες.
ΜΗΝΑΣ
Είμαι παθός και ξέρω.
ΔΟΜΝΑ
Χαρά στο! έχει παράπονα! λύσσαξε να με πάρη
και τώρα….
ΜΗΝΑΣ
Αυτό του λέω κ' εγώ. Δε μούψησες το ψάρι
στα χείλια ως που να πης το ναι;
ΔΟΜΝΑ
Και μη δεν τώπα τάχα;
Να δούμε θα τ' ακούση αυτός ή θε να ζη μονάχα
με την ελπίδα;
ΜΗΝΑΣ
Ποια είν' αυτή;
ΔΟΜΝΑ
Η Μαργαρώνα, η βάγια
της κυρά - Ρήνης.
ΜΗΝΑΣ
Της κυράς;
ΔΟΜΝΑ
Ναι. Τούχει κάνει μάγια.
ΦΛΩΡΟΣ
Άσε την, κυρά Δόμνα μου, μη την κακογλωσσεύης·
δε φθάνω εγώ στης χάρες της.
ΔΟΜΝΑ
Φθάνεις και περισσεύεις·
μα εκείνη πεια ξιππάστηκε - νομίζει πως θα πάρη
κάποιο αρχοντόπουλο κι' αυτή γιά κάποιον καβαλλάρη
σαν από κείνους πούρχονται μόλις ο ήλιος σβύνει
και φεύγουν τα χαράμματα.
ΜΗΝΑΣ
Ποιοί νάνε, αλήθεια, εκείνοι;
ΔΟΜΝΑ
Ξέρω κ' εγώ; μα για καλό δε θάρχωντ' εδώ πέρα.